Πρόληψη του διαβήτη σε 3 μόνο βήματα...

Η έγκαιρη παρέμβαση για να αποφευχθεί η εμφάνιση του διαβήτη είτε να καθυστερήσει πολύ η εξέλιξή του έχει τεράστια σημασία για τα άτομα που βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο και για το γενικότερο πληθυσμό γενικότερα. Ο διαβήτης είναι το αποτέλεσμα γενετικών παραγόντων που αλληλεπιδρούν με παράγοντες του τρόπου ζωής. Έτσι αν παρέμβουμε σε αυτά τα χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής μπορούμε να ελαττώσουμε σημαντικά την πιθανότητα να εμφανιστεί ο διαβήτης.

Ποιοί κινδυνεύουν περισσότερο;

• Άτομα με οικογενειακό ιστορικό διαβήτη
• Όσοι είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι
• Όσοι κάνουν καθιστική ζωή
• Εκείνοι που έχουν άλλους παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακά (υπέρταση, αυξημένα λιπίδια, μεγάλη περίμετρο μέσης)
• Τα άτομα με ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου
• Οι γυναίκες που εμφάνισαν διαβήτη κύησης

Μέτρα πρόληψης

Η πρόληψη απευθύνεται τόσο στα άτομα με αυξημένο κίνδυνο όσο και σε εκείνους που θεωρητικά έχουν μικρότερες πιθανότητες να εμφανίσουν διαβήτη. 

Για εκείνους που παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο θα πρέπει :

1. Να μειωθεί το σωματικό βάρος. Η απώλεια θα πρέπει να είναι ήπια και να στοχεύει σε μόνιμες αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες. Ακόμα και μια μικρή απώλεια βάρους (5-10% του αρχικού) που θα διατηρηθεί μακροχρόνια μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη.
2. Να αλλάξει η ποιότητα της διατροφής τους. Οι πιο σημαντικές αλλαγές είναι η μείωση των κορεσμένων λιπαρών, η μείωση των απλών υδατανθράκων και η αύξηση των φυτικών ινών.
3. Η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας είναι εξαιρετικά σημαντική για πολλούς λόγους. Αρχικά είναι απαραίτητη για να διατηρηθεί ένα υγιές βάρος, αυξάνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και μειώνει τα λιπίδια στο αίμα. 'Επειτα μειώνει την πίεση, αυξάνει τη μυική μάζα, βελτιώνει τη λειτουργία της καρδιάς και κατά συνέπεια ελαττώνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη. Ο στόχος είναι 30 λεπτά άσκησης ήπιας έντασης (περπάτημα, ποδήλατο, κολύμπι, χορός) τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τακτικό περπάτημα μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη κατά 35-40%, όπως δείχνουν οι μελέτες.

Όσον αφορά στα άτομα που έχουν μικρότερες πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη θα πρέπει να διατηρούν ένα φυσιολογικό βάρος και να ασκούνται τακτικά (τουλάχιστον 3 φορές.εβδομάδα απο 1 ώρα ή 30 λεπτά καθημερινά). Το ίδιο ισχύει και για παιδιά αλλά και για τους εφήβους.

Αθανασία Κακλαμάνου

Διατρoφολόγος-Διαιτολόγος, MSc

Πηγή: Alberti KGM, et al. International Diabetes Federation :a consensus on Type  2 diabetes prevention. Diabet Med 2007;(24):451-463

Συνέχεια...

Ανακαλείται πιάτο πορσελάνης απο πασίγνωστο κατάστημα

Σε σχετικό έλεγχο σε πιάτο καθημερινής χρήσης απο πορσελάνη, (διαμέτρου 19 εκατοστών προέλευσης Κίνας), το οποίο διακινείται απο την εταιρεία "Jumbo AEE" διαπιστώθηκε μετανάστευση μολύβδου σε συγκέντρωση πάνω απο τα επιτρεπόμενα όρια. 

Καλούνται οι καταναλωτές που έχουν προμηθευτεί το συγκεκριμένο πιάτο να μην το χρησιμοποιήσουν. 

Δείτε λεπτομέρειες για την παρτίδα και τον κωδικό του προϊόντος στο σχετικό δελτίο τύπου που εξέδωσε ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων εδώ 

Συνέχεια...

Πόσο νερό χρειάζεται να πίνει ένα παιδί;

Η ενυδάτωση είναι πολύ σημαντική για τα παιδιά καθώς σε σχέση με τους ενήλικες έχουν μεγαλύτερες ανάγκες σε νερό αναλογικά με το βάρος τους. 

Τα παιδιά δε μπορούν να αναγνωρίσουν τα πρώιμα σημάδια της αφυδάτωσης κι αν δεν τους θυμίζουμε να πιούν νερό εκείνα απο μόνα τους δε θα το κάνουν εύκολα. Ειδικότερα όταν είναι απασχολημένα με το παιχνίδι ξεχνούν ευκολότερα, οπότε κινδυνεύουν περισσότερο απο τις επιπτώσεις της αφυδάτωσης. 

Σημάδια-συμπτώματα έλλειψης νερού

• Δίψα, ανησυχία, λίγα ούρα (ενδείξεις ήπιας αφυδάτωσης)
• Κούραση-αδυναμία, έλλειψη συγκέντρωσης, πονοκέφαλοι, δυσκοιλιότητα (μέτρια αφυδάτωση)
• Μειωμένη πνευματική απόδοση, υπνηλία-λήθαργος, κράμπες, ελάχιστα ούρα, πολύ ξηρό δέρμα (σοβαρού βαθμού αφυδάτωση)

Πόσο νερό πρέπει να πίνει ένα παιδί

Το πόσο νερό χρειάζεται ένα παιδί για να είναι επαρκώς ενυδατωμένο εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, οι σημαντικότεροι απο τους οποίους είναι: η ηλικία, το φύλο, οι καιρικές συνθήκες και το επίπεδο δραστηριότητας (π.χ. αν αθλείται ή όχι). 

Σε γενικές γραμμές τα παιδιά ηλικίας 4-13 ετών χρειάζονται 6-8 ποτήρια υγρών την ημέρα, επιπλέον του νερού που υπάρχει στα τρόφιμα που καταναλώνουν. 

Ειδικότερα, συστήνεται τα παιδιά 4-8 ετών να πίνουν 1,1-1,3 λίτρα υγρών την ημέρα. Μεγαλύτερα παιδιά (9-13 ετών) πρέπει να πίνουν 1,3-1,5 λίτρα/ημέρα (κορίτσια) και 1,5-1,7 λίτρα/ημέρα (αγόρια). 

Παιδιά που αθλούνται έντονα ή/και εκτίθενται σε θερμό περιβάλλον πρέπει να πίνουν περισσότερο νερό κατά τη διάρκεια της ημέρας ώστε να αναπληρώνονται οι απώλειες. 

Πρακτικές συμβουλές

1. Δίνετε στο παιδί νερό μαζί του στο σχολείο κ έχετε πάντα μαζί σας ένα μπουκαλάκι κάθε φορά που βγαίνετε εκτός σπιτιού
2. Προσφέρετε πάντοτε νερό μαζί με τα γεύματα και τα σνακ
3. Σερβίρετε το νερό σε χρωματιστά ποτήρια και δώστε την ευκαιρία στο παιδί να διαλέξει εκείνο το μπουκάλι που του αρέσει
4. Προσθέστε στο νερό μια φέτα λεμόνι ή πορτοκάλι ή άλλα φρούτα για εναλλακτική γεύση-δοκιμάστε δροσερό ή πιο κρύο νερό, ανάλογα τον καιρό
5. Δώστε το καλό παράδειγμα! 

Αθανασία Κακλαμάνου

Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, MSc

Πηγή: British Nutrition Foundation , Healthy Kids Association

Συνέχεια...

5 διατροφικοί μύθοι καταρρίπτονται...

Οι καλές διατροφικές συνήθειες  ως γνωστό, συμβάλλουν στην καλή υγεία και στην πρόληψη αρκετών ασθενειών. 

Πολλές φορές όμως οι πληροφορίες που διακινούνται μέσω του διαδικτύου αλλά κι από στόμα σε στόμα δεν είναι άλλο παρά μύθοι (δηλαδή έννοιες και γεγονότα που δεν τεκμηριώνονται επαρκώς είτε αντικρούονται μέσα από επιστημονικά στοιχεία). 


Έτσι υπάρχουν μύθοι και για τρόφιμα αλλά και για συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά. 

Ας δούμε κάποιους συνήθεις διατροφικούς μύθους και την επιστημονική πραγματικότητα πίσω από αυτούς.

Μύθος: Καταναλώνετε αρκετό ασβέστιο για να έχετε γερά οστά
Πραγματικότητα: Αυτή η οδηγία που δίνεται πολύ συχνά έχει οδηγήσει στην πρόσληψη μεγάλων ποσοτήτων ασβεστίου, κυρίως μέσω συμπληρωμάτων. Το επιπλέον ασβέστιο δε φαίνεται να βοηθά ουσιαστικά στη σκελετική υγεία ενώ εμπεριέχει κι αρκετούς κινδύνους (π.χ. αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης πέτρας στα νεφρά, ακόμα και σε χαμηλές δόσεις), Η σύσταση είναι να καταναλώνεται τόσο ασβέστιο όσο χρειάζεται ο καθένας, μέσα από γαλακτοκομικά προϊόντα κυρίως, στα οποία περιλαμβάνονται επιπλέον στοιχεία που βοηθούν στην καλή υγεία των οστών, όπως είναι το μαγνήσιο.

Μύθος: Οι τροφές πλούσιες σε λίπος οδηγούν σε παχυσαρκία και κακή υγεία γενικότερα
Πραγματικότητα: Επειδή τα λιπαρά είναι πλούσια σε θερμίδες έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι είναι και παχυντικά. Όμως εάν κάποιος δεν ξεπεράσει το συνολικό αριθμό που χρειάζεται καθημερινά δεν έχει κίνδυνο να αυξήσει το βάρος του, ανεξάρτητα αν τρώει λιπαρά, πρωτεϊνες είτε υδατάνθρακες. Επιπλέον, υπάρχουν τρόφιμα πλούσια σε λιπαρά με πολλά οφέλη (ταχίνι, ελαιόλαδο, φυστικοβούτυρο, ξηροί καρποί κ.α.). Το λίπος προσφέρει κορεσμό και γεύση οπότε συνήθως τρώγεται και σε μικρότερη ποσότητα.
Τέλος, πιο σημαντικό για την υγεία είναι ο τύπος των λιπαρών που καταναλώνει κάποιος. Έτσι τα κορεσμένα λιπαρά είναι πολύ επικίνδυνα ενώ τα πολυακόρεστα και τα μονο ακόρεστα λιπαρά παρέχουν προστασία έναντι πολλών παθήσεων και ασθενειών.

Μύθος: Οι φυτικές ίνες είναι όλες ευεργετικές για την υγεία

Πραγματικότητα: Η αυξημένη πρόσληψη φυτικών ινών συμβάλλει στην πρόληψη πολλών χρόνιων παθήσεων. Υπάρχουν 2 τύποι ινών, οι αδιάλυτες και οι διαλυτές. Επίσης οι φυτικές ίνες περιέχονται ως φυσικά συστατικά σε αρκετά τρόφιμα (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, σπόροι κ.α.) ενώ οι "λειτουργικές" ίνες είναι προϊόν μεγάλης επεξεργασίας. Στη 2η περίπτωση απομονώνονται ή κατασκευάζονται στα εργαστήρια και προστίθενται σε τρόφιμα που στη φυσική τους μορφή δεν έχουν πολλές ίνες για να αυξηθεί η περιεκτικότητά τους. Οι λειτουργικές αυτές ίνες (πολυδεξτρόζη, ινουλίνη, ανθεκτικό άμυλο κ.α.) όχι μόνο δεν οφελούν αλλά έχουν κι αρκετές παρενέργειες, αφού μπορεί να οδηγήσουν σε πεπτικές διαταραχές και δυσαπορρόφηση άλλων σημαντικών για τον οργανισμό ουσιών. 

Μύθος: Τα τρόφιμα που δεν περιέχουν γλουτένη είναι πιο υγιεινά
Πραγματικότητα: Τα τρόφιμα που δεν περιέχουν γλουτένη είναι κατάλληλα για άτομα που έχουν δυσανεξία στην πρωτεϊνη αυτή και για όσους πάσχουν απο κοιλιοκάκη. Εάν δεν ανήκετε σε αυτές τις κατηγορίες δεν υπάρχει λόγος να αποφεύγετε τη γλουτένη. Η δίαιτα ελεύθερη γλουτένης δεν είναι μια δίαιτα για να χάσετε βάρος κι αν την ακολουθήσετε είναι πολύ πιθανό να παρουσιάσετε ελλείψεις σε βιταμίνες, ιχνοστοιχεία κι άλλα πολύτιμα θρεπτικά συστατικά. 

Μύθος: Οι υδατάνθρακες παχαίνουν και ανεβάζουν το ζάχαρο
Πραγματικότητα: Τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε υδατάνθρακες δεν είναι απαραίτητα παχυντικά ούτε και ανθυγιεινά. Το αν θα παχύνει κανείς τρώγοντας υδατάνθρακες εξαρτάται απο την ποσότητα ενώ εάν επιλέξει απλούς, επεξεργασμένους υδατάνθρακες (γλυκά, τσιπς, αναψυκτικά, δημητριακά εμπορίου κλπ) θα έχει κάνει μια ανθυγιεινή επιλογή. Αντίθετα, τα ζυμαρικά, το ρύζι και το ψωμί ολικής άλεσης, τα φρούτα και οι σαλάτες αποτελούν παραδείγματα πολύ υγιεινών τροφίμων πλούσιων σε υδατάνθρακες, που μπορούν άνετα να ενταχθούν σε ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο.
Όσον αφορά στο ζάχαρο, οι υδατάνθρακες θα το επηρεάσουν πολύ εάν καταναλωθούν μόνοι τους (χωρίς παρουσία λιπαρών και πρωτεϊνης) και επίσης θα το αυξήσουν σε μεγάλο βαθμό εάν αυτοί οι υδατάνθρακες είναι απλοί κι επεξεργασμένοι. 

Αθανασία Κακλαμάνου

Διατροφολόγος-Διαιτολόγος, MSc

Βιβλιογραφία

Lesser L., et al. Nutriton Myths and Healthy Dietary Advice in Clinical Practice. Am Fam Physician 2015;91(9):634-638

Weight Loss and Nutrition Myths. National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Disease (www.niddk.nih.gov)

Συνέχεια...

Μανιτάρια:μια "μαγική" τροφή

Τα μανιτάρια είναι από τα τρόφιμα που καταναλώνονται από την αρχαιότητα. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα μανιτάρια παρείχαν την αναγκαία δύναμη στους πολεμιστές για τη μάχη ενώ οι Ρωμαίοι τα θεωρούσαν ως τροφή των Θεών. Οι Κινέζοι εδώ και αιώνες χαρακτηρίζουν τα μανιτάρια ως ελιξήριο ζωής και τα καταναλώνουν σε μεγάλες ποσότητες.

Άλλωστε η Κίνα είναι η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή μανιταριών σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο τα άγρια μανιτάρια γίνονται ολοένα και πιο σημαντικά για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις μοναδικές ιδιότητές τους, στις οποίες η σύγχρονη έρευνα έχει εστιάσει το ενδιαφέρον της. 

Εκτιμάται ότι έχουν αναγνωρισθεί περίπου 2000 είδη εδώδιμων μανιταριών, παρ όλα ταύτα μόνο 25 απο αυτά καταναλώνονται συχνότερα στην καθημερινή μας διατροφή. 

Θρεπτική αξία μανιταριών

Η μεγάλη διατροφική αξία των μανιταριών οφείλεται στην υψηλή τους περιεκτικότητα σε πρωτεϊνη (45%), σε φυτικές ίνες, βιταμίνες και ανόργανα συστατικά (ασβέστιο, κάλιο, μαγνήσιο, σίδηρο και ψευδάργυρο). Η συνολική περιεκτικότητά τους σε λιπαρά είναι πολύ χαμηλή και γι αυτό έχουν λίγες θερμίδες ενώ δεν περιέχουν καθόλου χοληστερίνη. 
Η υψηλή περιεκτικότητά τους σε πρωτεϊνη τα καθιστά σημαντική τροφή για τους χορτοφάγους, αφού περιλαμβάνουν όλα τα απαραίτητα αμινοξέα οπότε μπορούν να αντικαταστήσουν το κρέας επάξια.

Σημαντικά συστατικά των μανιταριών είναι οι πολυφαινόλες. οι λεκτίνες, οι β γλυκάνες και το σελήνιο. Η χαμηλή τους περιεκτικότητα σε νάτριο τα κάνει ιδανική τροφή για όσους αποφεύγουν το αλάτι

Οι "μαγικές" ιδιότητες

Τα μανιτάρια έχουν αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ενισχύοντας τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Επίσης έχουν χρησιμοποιηθεί στην εναλλακτική ιατρική ως αντιβακτηριδιακοί-αντιαλλεργικοί και αντϊικοί παράγοντες αλλά και ως τρόφιμο με υποχοληστερολαιμική δράση. 

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα μανιτάρια είναι ωφέλιμα στο διαβήτη και στην υπέρταση ενώ συμβάλλουν στην απώλεια σωματικού βάρους. Προστατεύουν την υγεία της καρδιάς και του πεπτικού συστήματος με την υψηλή τους περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες.
Άλλες μελέτες δείχνουν ευεργετική επίδραση σε ασθένειες του νευρικού συστήματος (νόσος Parkinson και νόσος Alzheimer). 
Στα μανιτάρια έχουν αποδοθεί αντικαρκινικές ιδιότητες αφού κάποιες μελέτες έχουν δείξει ενδιαφέροντα στοιχεία όσον αφορά τη μείωση πιθανότητας εμφάνισης καρκίνου αλλά και μεταστάσεων σε καρκινοπαθείς, με συχνή κατανάλωση μανιταριών. 

Πώς να τα καταναλώσετε

Τα μανιτάρια με τη χαρακτηριστική γεύση "umami" αφήνουν μια ήπια όσο κι ευχάριστη αίσθηση στο στόμα, ειδικά όταν συνδυάζονται με άλλα τρόφιμα, που είναι δύσκολο να περιγραφεί. Αυτή τους η ιδιότητα τα κάνει ιδανικά για προσθήκη σε ένα πλήθος φαγητών, στα οποία προσδίδουν αυξημένη υγρασία, γεμάτη γεύση, ιδιαίτερη νοστιμιά και μεγάλη θρεπτική αξία.

Έτσι, τα μανιτάρια μπορούν να προστεθούν σε σάλτσες και ζωμούς, σε πίτες, σάντουιτς, στην πίτσα, στα ζυμαρικά ή στο ρύζι δίνοντας ιδιαίτερα εύγεστα πιάτα. Επίσης μπορούν να συνοδεύσουν ιδανικά ψητό ή βραστό κρέας και κοτόπουλο αλλά και να καταναλωθούν μόνα τους ψητά ή σωταρισμένα σε λίγο ελαιόλαδο, ως σαλάτα ή συνοδευτικό ενός κύριου γεύματος. 

Αθανασία Κακλαμάνου

Διατροφολόγος-Διαιτολόγος, MSc

Βιβλιογραφία

Feeney MJ., et al. Mushrooms-Biologically Distinct and Nutritionally Unique. Nutrition Today 2014;49(6)

Valverde ME., et al. Edible Mushrooms:Improving Human Health and Promoting Quality Life. Inter J Microbiology 2015 ID:376387

Jayachandran M, et al. A Critical Review on Health Promoting Benefits of Edible Mushrooms through Gut Microbiota. Int J Mol Sci 2017;18:1934

Συνέχεια...

Ψυχογενής βουλιμία:τα συμπτώματα και η αντιμετώπιση της

Η ψυχογενής βουλιμία είναι μια ψυχιατρική διαταραχή με δυνητικά σοβαρές επιπτώσεις. Εμφανίζεται κυρίως στις γυναίκες (90% των περιπτώσεων) σε νεαρές ηλικίες. Υπολογίζεται ότι 2-4% των γυναικών με διατροφικές διαταραχές έχουν βουλιμία ενώ το ποσοστό ψυχογενούς ανορεξίας είναι χαμηλότερο (0,5%-2%). 

Τι συμβαίνει στη βουλιμία;

Βασικό χαρακτηριστικό της βουλιμίας είναι η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας φαγητού σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πρακτικά, το άτομο "καταβροχθίζει" μια υπερβολική ποσότητα φαγητού (συνήθως τροφές πλούσιες σε θερμίδες) και τη στιγμή που συμβαίνει αυτό νιώθει ότι δε μπορεί να σταματήσει, η συμπεριφορά αυτή δηλαδή είναι ανεξέλεγκτη. Αμέσως μετά το φαγητό ακολουθούν "αντισταθμιστικές" συμπεριφορές, με συναισθήματα ενοχής και τύψεων. Δηλαδή το άτομο με βουλιμία προκαλεί εμετό, κάνει χρήση καθαρτικών και γυμνάζεται έντονα προκειμένου να αποφύγει την αύξηση βάρους.

Στις περισσότερες περιπτώσεις το βάρος του ατόμου παραμένει στα ίδια επίπεδα, ούτε δηλαδή χάνει βάρος ούτε και παίρνει κιλά.

Πότε ένα άτομο χαρακτηρίζεται βουλιμικό;

Όταν κάποιος παρουσιάζει επεισόδια ανεξέλεγκτης πρόσληψης τροφής κατά μέσο όρο 1 φορά/εβδομάδα τουλάχιστον για 3 μήνες και ταυτόχρονα υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια για την εικόνα και το βάρος σώματος τότε το άτομο πιθανότατα πάσχει απο βουλιμία. 

Αν το άτομο παρουσιάζει τέτοιες συμπεριφορές για διάστημα περισσότερο απο 8-13 φορές/εβδομάδα η κατάσταση θεωρείται σοβαρή. 

Συμπτώματα-συνέπειες

Η ψυχογενής βουλιμία μπορεί να έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία κι επηρεάζει πολύ τόσο την επαγγελματική όσο και την προσωπική ζωή του ατόμου που πάσχει. 

Οι συνήθεις επιπτώσεις είναι:

• Διάβρωση του σμάλτου των δοντιών και ουλίτιδα (λόγω των επαναλαμβανόμενων εμετών)
• Ελλείψεις σε βιταμίνες, μέταλλα κι ιχνοστοιχεία-ηλεκτρολυτικές διαταραχές
• Οίδημα και υποπρωτεϊναιμία (λόγω κατάχρησης φαρμάκων)
• Διόγκωση των παρωτίδων (απο τα αυξημένα γαστρικά υγρά λόγω εμετού)
• Ουλές ή κάλους στα δάκτυλα των χεριών
• Πιθανότητα γαστρορραγίας κατά των επεισοδίων υπερφαγίας
• Φλεγμονή του οισοφάγου (λόγω των συχνών εμετών)  
• Πεπτικά έλκη και δυσκοιλιότητα

Αντιμετώπιση

O οικογενειακός γιατρός παίζει σημαντικό ρόλο επειδή πρώτος εκείνος συνήθως αναγνωρίζει το πρόβλημα. Απο κει και πέρα εμπλέκονται πολλές ιατρικές ειδικότητες, μεταξύ των οποίων κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει ο ψυχίατρος. 

Ο πάσχων απο ψυχογενή βουλιμία θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνει ψυχοθεραπεία, απο εξειδικευμένο θεραπευτή.Συνήθως συνυπάρχουν ψυχιατρικές διαταραχές με τη βουλιμία (κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, κρίσεις πανικού κ.α.).

Επιπλέον τις περισσότερες φορές θα χρειαστεί και φαρμακευτική αγωγή για να αντιμετωπιστούν οι μακροχρόνιες συνέπειες στον οργανισμό.

Στη θεραπευτική αντιμετώπιση θα πρέπει να συμμετέχει όλη η οικογένεια και να υπάρχει δέσμευση και απο τις δύο πλευρές αλλά και υπομονή. 

Σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της διατροφικής αυτής διαταραχής έχει και ο διατροφολόγος, ο οποίος θα συμβουλέψει για τις κατάλληλες επιλογές τροφίμων και θα εκπαιδεύσει σε μια διατροφική συμπεριφορά ούτως ώστε να επανέλθει το άτομο σε ισορροπημένη θρεπτική κατάσταση.

Για να είναι επιτυχημένη η θεραπεία οφείλει να είναι εξατομικευμένη και να λαμβάνει υπ όψιν τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενή ξεχωριστά.

Αθανασία Κακλαμάνου

Διατροφολόγος-Διαιτολόγος, MSc

Βιβλιογραφία

Castilo M, Weiselberg E. Bulimia Nervosa/Purging Eating. Curr Probl Pediatr Adolesc Health Care2017;47(4):85-94

Harrington BC., Jimerson M., et al. Initial Evaluation, Diagnosis, and Treatment of Anorexia Nervosa and Bulimia Nervosa. Am Fam Physician 2015;91(1):46-52

Westmoreland P., et al. Medical complications of Anorexia Nervosa and Bulimia. Am J Med 2016;129(1):30-7

www.anasa.com.gr

  

Συνέχεια...